Suikermais

Terwijl in de landbouw voornamelijk voedermais wordt geteeld, kan de zoet smakende suikermais - ook gewoon mais genoemd - in je eigen tuin een plek vinden. Suikermais houdt van zon en geeft de voorkeur aan een diepe bodem die rijk is aan voedingsstoffen. Vooral stikstof weet mais te waarderen. Plant de mais aan de noordelijke kant van je groentebed, want het schiet snel de hoogte in en kan dan andere planten in de schaduw zetten.

Je kan suikermais vanaf begin mei rechtstreeks in het bed zaaien of vanaf midden april voortrekken. Als je de mais rechtstreeks in het bed zaait, raden we je aan de zaadkorrels vooraf enkele uren in water te laten liggen. Plant mais nooit individueel maar altijd in minimaal 2 rijen met elk minimaal 3 tot 4 planten, omdat ze elkaar via de wind wederzijds moeten bestuiven.

Geef de mais regelmatig maar zuinig water. De plant houdt niet van te veel water in één keer. Suikermais is relatief bestand tegen droogte, maar bij langer aanhoudende perioden van droogte lijden de oogstopbrengsten daaronder.

Mais behoort tot de sterk opnemende planten en heeft daarom veel voedingsstoffen nodig. Vóór het planten kan je de bodem al verrijken met compost om de plant een goede basis te bieden. Daarnaast is het mogelijk te bemesten met een speciaal voor groenten samengestelde langzaam werkende meststof; zo waarborg je voor lange tijd een goed aanbod aan voedingsstoffen.

Suikermais kan je oogsten zodra de draden aan de uiteinden van de kolven roodbruin zijn geworden. Dat gebeurt ongeveer 3 weken na de bloei. De maiskorrels hebben op dat moment hun typische lichtgele kleur en zijn van binnen nog zacht. De klassieke goudgele kleur krijgen de maiskorrels pas bij het koken. Je kan de kolven eenvoudigweg van de plant af draaien. Per plant kan je gewoonlijk op 1 of 2 kolven rekenen.

Geoogste maiskolven moeten snel worden verwerkt. Je kan de kolven bijvoorbeeld koken in water met wat zout of direct op de grill leggen.